Voorlezen
De nanny's bij Kinderopvang Thuis weten dat voorlezen belangrijk is. We weten uit onderzoek al dat het goed is dat er op school wordt voorgelezen (Albright, 2005) maar ook jonge kinderen voorlezen stimuleert de ontwikkeling. Hier kan de nanny een belangrijke rol in vervullen.
Volgens Kinderopvang Totaal bereidt zo'n 75% van de pedagogisch medewerkers het voorlezen eerst voor (Kinderopvang Totaal, mei 2020).
Al bij baby's kun je beginnen met het voorlezen, natuurlijk op een andere manier dan bij peuters of kleuters. Bij baby's wijs je vooral de plaatjes aan en benoem je wat het is. Je kiest dan voor een kort, veelal visueel boekje. Geluidsboekjes en voelboekjes kunnen ook heel leuk en motiverend zijn. Je kunt de verschillende kleuren benoemen en de baby laten voelen.
Bij peuters en kleuters kun je al uitgebreidere verhaaltjes lezen met tekst, het kind leert dan hoe een verhaal in elkaar zit, met een begin en een eind en een bepaald onderwerp. Met hen kun je boekjes lezen over emoties, over een probleem wat in het boek wordt aangepakt, moeilijke woorden uitleggen.
Het schoolkind kan vaak al zelf lezen, maar ook dan kun je samen lezen, samen naar de bibliotheek of aan je gastkind vragen waar het verhaal over ging.
Voorlezen stimuleert de taalontwikkeling: je gastkind leert woorden, zinnen, de opbouw van een verhaal. Ook stimuleert het de band tussen nanny en gastkind. Verder kan het zorgen voor structuur in een dag, voornamelijk als je bepaalde momenten kiest om je gastkind voor te lezen.
Interactief voorlezen maakt het voorlezen nog veel leerzamer: je gaat in gesprek met het kind, wijst naar dingen, vergelijkt ze en maakt bewegingen en gebaren.
Bij Kinderopvang Thuis organiseren we regelmatig workshops met allerlei onderwerpen, hierin kan ook Kindgebaren naar voren komen, of voorlezen. Heb jij nog goede ideeën? Geef ze vooral door aan Annelies, Bianca of jouw pedagogisch coach. Ook kunnen we een onderwerp uitgebreid aan bod laten komen tijdens een koffieochtend. Ideeën zijn altijd welkom!
Geen collega’s? Geen probleem!
Veel potentiele nanny’s zien het alleen werken, zonder directe collega’s, als een struikelblok. Ze hebben het idee dat er nooit eens gespard kan worden met een volwassene over het werk en kiezen daarom vaker voor de kinderopvang, omdat je daar wel collega’s hebt.
Is dit echt het geval als nanny? Dat je de hele dag alleen in kindertaal praat en nooit eens met een volwassene kunt praten? Wij ervaren dit zelf niet zo. Als nanny aangesloten bij Kinderopvang Thuis, kun je altijd contact opnemen met het bureau als je ergens mee zit. Onze begeleider is super toegankelijk en dagelijks bereikbaar en ook kun je in contact komen coaches (voor pedagogische en voedingsvragen) en natuurlijk met andere nanny’s in de buurt. Met collega-nanny’s kan je dan afspreken om samen naar de kinderboerderij of de speeltuin te gaan. Maar als je vragen hebt over het nannyschap, of je wil iets bespreken met een andere nanny over hoe zij dingen aanpakt, kun je gewoon contact opnemen of even met elkaar bellen of appen. Als je schoolgaande kinderen hebt kom je op het schoolplein ook in contact met andere ouders en kun je ook een praatje maken over de kinderen.
Door de dag heen kom je dus echt wel in contact met andere volwassenen en kun je dus zelfs, als je dit fijn vindt, afspraken plannen met een andere nanny en haar kinderen om gezellig iets te ondernemen. Er zijn ook studiedagen en koffieochtenden die georganiseerd worden door Kinderopvang Thuis waarbij je in contact kunt komen met andere nanny’s. Het is misschien collega’s zijn op een andere manier dan bij elkaar in hetzelfde gebouw werken, maar er zijn zeker genoeg mogelijkheden om met elkaar in contact te komen en er niet alleen voor te staan!
Eten met peuters is leuk!
Kinderen in de leeftijd van twee tot vier jaar bevinden zich in de peuterpuberteit. Ze zijn bezig met het ontwikkelen van hun eigen identiteit. Ze zien zichzelf steeds meer als een individu, los van anderen.
In de peuterpuberteit ontdekken kinderen dat ze eten als machtsmiddel kunnen gebruiken. Dingen die ze niet lekker vinden zullen ze weigeren, maar ook eten dat ze eerder moeiteloos aten kunnen peuters plotseling weigeren. Dit doen ze omdat ze zich willen laten gelden.
Het kan gebeuren dat ouders of nanny’s de strijd aangaan met hun kinderen. Dit werkt vaak averechts op de kinderen, omdat ze het eten dan als machtsmiddel gaan zien. Dan hebben zij door dat hun ouders of de nanny wel boos kunnen worden, maar ze niet kunnen dwingen het daadwerkelijk op te eten. Dit kan dan zorgen voor boosheid en gefrustreerdheid waardoor het kind nog vaker nee kan gaan zeggen.
Juist in de koppigheidsfase wordt een basis gevormd voor goed en gezond eetgedrag. Hiervoor is een aantal dingen belangrijk. Het is van belang om orde en regelmaat te handhaven, zodat het duidelijk is voor de peuter wat er wanneer wordt gegeten. Om aan tafel te eten, zodat de tafel met eten wordt geassocieerd. En om plezier te houden in eten en het niet als iets zwaars te zien. Verder is het belangrijk om variatie in smaak aan te bieden. Op deze manier leren peuters verschillende smaken kennen en zullen ze ook meer lusten.
Ouders, maar ook de nanny, hebben een grote invloed op wat kinderen eten en wat zij leren over goed en gezond eten. Dit heeft ook te maken met kopieergedrag van kinderen. Kinderen doen belangrijke personen in hun leven na. Zij hebben een voorbeeldfunctie. En goed voorbeeld doet goed volgen! Een aantal concrete tips om eten bij peuters makkelijker te maken:
